Bir rivayete göre…
Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar. Her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler. Fakat bir bahar başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine; “Biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım, kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki, bütün doğa bize ait olsun” der ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler.
Biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken; diğeri o yaz açar.
Karda açan çiçek her yerde sevgilisini arar, bakınır durur. Sonunda ümidini yitirir ve üzüntüsünden boynunu büker; soğuğun etkisiyle can verir.
O gün bugündür, karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe “Kardelen”
Sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de “Hercai” denilmektedir.
