Kambur bir prensin hikayesini anlatan eski bir efsane vardır. Prens, görüntüsü hakkında çok duyarlı olduğu için halkının önüne pek çıkmıyordu. Bir gün sarayın heykeltıraşını çağırıp kamburu yokmuş gibi güzel bir heykelini yapmasını istedi. Heykeltıraş çalışmaya başladı. Zamanı geldiğinde prense, tam görünmek istediği gibi mermer bir heykel sunuldu. Prens çok mutlu oldu. Heykeli bahçede gizli bir köşeye koydu ve her gün oraya gidip sahip olmak istediği görüntüyü uzun uzun seyretti.
Aradan aylar geçti; heykeli her ziyaretinden sonra biraz daha dik durabilmeye başladı. Birkaç yıl geçti. Sonunda tüm halkı sarayın bahçesine topladı prens. İnsanlar her yerden prenslerini görmeye geldiler. Bu sefer mutlu bir yüzle ortaya çıktı. Bakın ve görün! İnsanlar onu gördüklerinde gözlerine inanamadılar. Prens artık kambur değildi. Gözünün önünde sürekli kusursuz bir sırtın hayalini yaratmış ve bu ideal görüntü sonunda gerçekleşmişti.
J. E. Addington – “100% Düşünce Gücü”
