“Gerçekten de başka birine öfkelenmiyorsun, kendine öfkeleniyorsun. Ama öfkeni başkalarına yansıtıyorsun; aksi halde delirirsin, bu yüzden bahaneler bulup duruyorsun. Gerçekte, kendini ıskaladığın için, yazgını ıskaladığın için öfkeleniyorsun. Senin için mümkün olan gerçekleşmiyor, işte bu yüzden öfkelisin. Başına hiçbir şey gelmiyor ve zaman akıp duruyor. Ölüm yaklaşıyor ve sen her zamanki kadar tatminsiz kalıyorsun ve tatmin olma olasılığı yok gibi görünüyor. Bu yüzden, kendi potansiyelini gerçekleştirmediğin için, olabileceğini olamadığın için, öfkelisin, şiddet dolusun. Ve sonra bahaneler bulup duruyorsun… Öfkeni şunun, bunun üzerine atıyorsun. Gerçekte bu bir öfke meselesi değil ve eğer sen bunu bir öfke meselesi haline getirmişsen, teşhisin yanlış. Bu bir kendini gerçekleştirme meselesi. İnsan neden şiddet dolu olur? Neden yıkıcı olur? Çünkü kendine, kendi benliğine öfkelidir. Çünkü o öyledir. Ve o zaman onu tüm dünyaya karşı hisseder.” Osho
Osho Öyküleri
