Kişinin hayatını 24 saatlik günlük süreçte daha dolu dolu ve rahat yaşaması için gerekli olan düzenlemenin en önemli ilk çıkış noktası, bu görevinin aşırı zor olduğunu ve gerektirdiği sonsuz efor ve fedakarlıkları sakin bir şekilde fark edip kabullenmektir. Bunun hakkında daha fazla ısrar edemem.
İdealinize elinize kalem kağıt alıp zekice planlar yaparak ulaşacağınızı sanıyorsanız bu işi hemen bırakın. Moralinizi bozacak şeylere ve hayal kırıklıklarına hazır değilseniz ve büyük güç sarf etme karşılığında çok küçük bir sonuçla tatmin olmayacaksanız hiç başlamayın daha iyi. Uykunuza dönüp varlık diye adlandırdığınız o rahatsız edici şekerlemeye devam edin.
Çok üzücü, iç karartıcı ve kasvetli değil mi? Yapmaya değecek bir şeye başlamadan önceki bu cesaret ilanı ve hazırlık safhası çok eğlenceli bence. Şahsen çok seviyorum. Beni şöminenin başındaki kediden ayıran en başlıca şeyin bu olduğuna inanıyorum.
“Savaşa hazır olduğumu varsayalım. Düşünce dolu cümlelerinizi okuyup kavradığımı ve yapmam gerekeni ölçüp biçtiğimi de kabul edelim. Peki nasıl başlayacağım?” Sayın beyefendi, sadece başlayın. Herhangi bir sihirli başlangıç metodu mevcut değil. Eğer bir yüzme havuzunun başında duran veya dalmaya hazırlanan bir kişi size, “Nasıl dalayım?” diye sorarsa, ona “Sadece dal, nefesini tut ve dal” dersiniz.
Daha önce de dediğim gibi, bize devamlı verilen zaman stokunun en büyük güzelliği, önceden harcayamayacak oluşumuzdur. Gelecek sene, yarın, bir saat sonrası; hepsi de bütün kariyerimiz boyunca hiç hata yapılmamışçasına el değmemiş ve mükemmel bir şekilde bizi bekliyor. Çok moral verici ve mutlu edici bir gerçek. İsterseniz her saat başı yeni bir sayfa açabilirsiniz. Bu yüzden hiçbir amaç gelecek haftanızı, hatta yarınınızı bile çalamaz. Suyun haftaya daha ılık olacağını hayal edebilirsiniz. Hayır, daha da soğuk olacak.
Arnold Bennett
John Adair (2003) “Etkili Zaman Yönetimi” (Çev. Ömer Çolakoğlu), Babıali Kültür Yayıncılığı, İstanbul, s.39
