Beklersen, sadece sana geleni alırsın, ama eğer gidersen, istediğin her şeyi.
Bu sözün gerçekliğine hayatımızın her alanında şahit olmuşuzdur. Beklemenin en kötü yanı ise, bazen size gelen bir şeyin asla olmama ihtimalidir. Şans, para, aşk, başarı veya bir yardım eli… Sabredersiniz ve hayatınızda bir şeylerin değişmesini beklersiniz. Ancak değişen hiçbir şey olmaz. Çünkü bir şeylerin değişmesi için asıl yapmanız gereken, beklemek değil, harekete geçmektir.
Hayatınızda kendinizi en çok geliştirdiğimiz dönemlere dikkatlice bir bakın. Genellikle fark edeceğiniz şey, bunun zorda kaldığınız, çaresizlik hissettiğiniz veya sorunlarla karşılaştığınız dönemler olmasıdır. Artık o sorunların öncesinden çok daha güçlü hale geldiğinizi biliyorsunuz. Belki de yine böyle bir dönemden geçiyorsunuz. Kafanızı kaldırın ve biraz daha ileriye bakmaya çalışın.
Karşınızda, bu dönemden güçlenerek çıkan gelecekteki halinizi göreceksiniz. Şu bir gerçek ki, zor zamanlarda bulabileceğiniz tek yardım eli, çoğu zaman diğer elinizden başkası değildir. Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi: Şayet bir gün çaresiz kalırsanız, bir kurtarıcı beklemeyin. Kurtarıcı kendiniz olun.
Hareketsiz kalıp beklemenin riski, eyleme geçmenin riskinden kat ve kat daha fazladır. Ve bazen bu tür kararların bedelini hayatınızla ödemek durumunda bile kalabilirsiniz.
Film Analizi: Alive / Yaşamak İçin
Gerçek bir yaşam öyküsünden sinemaya uyarlanan 1993 yapımı “Alive” (Yaşamak İçin) filminde, bir uçak kazasından sağ kurtulan Uruguaylı sporcuların hayatta kalma mücadelesi konu edilir.
Filmin konusunu oluşturan trajik olay 1972 yılında gerçekleşmiştir. Sporcuları taşıyan uçak And Dağları’na düşer. Hayatta kalmayı başaranlar, uzun bir süre arama ekiplerinin kendilerini bulmalarını bekler. Şiddetli soğuk ve açlıkla mücadele eden kazazedeler, günler süren bekleyişleri süresince, hayatta kalabilmek için kazada ölen arkadaşlarını yemek zorunda bile kalırlar.
İşte bu filmde geçen bir sahne, olaylara bakış açımızın ne denli önemli olduğunu gösteren bir fikir sunmaktadır. Kazadan 2 ay sonra, radyodan aramanın durdurulduğunu ve bekledikleri yardımın asla gelmeyeceğini öğrenen takımın kaptanı umutsuzluğa düşmüştür. Diğerlerine, bu haberi nasıl söyleyeceğini düşünürken, olaya farklı bir açıdan bakabilen takım arkadaşının bambaşka bir düşüncesi vardır:
– İyi haber, aramaları durdurmuşlar.
– Bu haberin nesi iyi?
– Çünkü artık buradan kendi başımıza kurtulmak zorundayız. Kendi kendimizi kurtaracağız!
Bu konuşmanın üzerine aralarından birkaçı yardım bulmak için 10 günlük zorlu bir yolculuğa çıkar. En sonunda, And Dağları’nı aşarak yardım bulmayı başarırlar ve geride kalanların kurtarılmasını sağlarlar. Eğer harekete geçmeselerdi, hiçbir şansları olmayacaktı.
Hayatımız boyunca bu türden zor kararları vermek durumunda kalıyoruz. Çoğu zaman çaresizlik içinde birilerinin bizlere yardım etmesini bekliyor, sorunlarımızdan bizleri kurtarmasını ümit ediyoruz.
Peki ya beklemeyi bir kenara bırakıp, harekete geçebilseydik neler olurdu?
Cevap basit: Neler olmazdı ki? Belki de hayatımız kurtulurdu!
Norveçlilerin dediği gibi:
Çaresiz kaldığında, ATATÜRK gibi düşün!
Çizginin Üstünde Yürüyenler / Kurbandan Kahramana Dönüşüm Videosu
