Aristoteles

Aynı fikirler bu dünyada bir değil, iki değil, sayısız defa boy gösterirler.
    Bilim, iyi zamanlarda servet, kötü zamanlarda bir sığınak ve iyi bir yol göstericidir.
    Bütün; başı, ortası ve bir sonu olandır.
    Birçok kişinin yaşamı, isteklerini doyurma yollarını aramakla geçer.
    Bilgi doğuştan akılda yoktur, ama akıl bilgiyi üretecek kapasitededir.
 

  Biz, tekrar tekrar yaptığımız şeyleriz. Demek ki mükemmellik bir eylem değil, bir alışkanlıktır.
    Bütün insanlar doğaları gereği bilmek isterler.
    Cesaret kuvvetle birleşince birazcık artar.
    Çok süslenenlere bakın; hepsi de gizlenmek istiyordur.
    Dost; kişinin ikinci benliğidir.
    Dost kara günde belli olur.
    En büyük suçlar, gerekli olanı değil de, fazla olanı elde etmek için işlenir.
    En üstün şey metefor ustası olabilmektir; başkalarından öğrenilemeyecek tek şey budur.İyi metefor, benzeşmeyenler arasındaki benzerliğe karşı sezgisel bir algı gerektirdiğinden, aynı zamanda dehanın da göstergesidir.
    Eğitim görmüş aklın işareti, herhangi bir düşünceye onu kabul etmeden önçe açık olmasıdır.
    En büyük suçlar yokluktan değil çokluktan doğar. Kimse başını sokacak yer bulabilmek için zorba olmaz.
    Felsefe kişilerin yaşamı merak etmesinden doğar. Yaşamı en çok merak eden çocuklardır.
    Gerçek mutluluk mal ve mülke sahip olmak ile değil, akıl ve erdeme sahip olmak ile mümkündür.
    Gerçek arkadaşlık iki bedende bir ruhtur.
    Hiçbir dahi, biraz çılgınlık karışımından yoksun olamaz.
    Hayatı bir şölen sofrası gibi bırakmalı, ne susuz ne de sarhoş olarak
    İnsanlar arzularına son olmadığı için, bu arzuları tatmin edecek vasıtalara da son olmamasını isterler.
    İyi, basit; kötü ise çok yönlüdür.
    İyi, iki anlama gelir: Birisi mutlak iyidir. Diğeri ise birisi için iyi olandır.
    İlkeler ya da ilk nedenler bilimidir felsefe.
    İyiliğe gücün yetmezse, kötülük etme.
    İsteklerini tutsak al, vicdanına tutsak ol.
    İnsanlar bir açıdan iyi pek çok açıdan kötüdür.
    İnsanın içinde olanlar dışında anlam buluyor.
    İnsan ve hayvan arasındaki tek fark düşünmektir, düşünebilene.
    Kimi ister, kimi verir; doğa ile insan bir bütündür.
    Kimilerinin gerçekten özgür olabilmesi için ötekilerin köle olması gerekir.
    Kimse tesadüfle veya onun vasıtasıyla doğru ve akıllı olmaz.
    Kişiler başaklara benzerler, içleri boşken başları havadadır, doldukça eğilirler.
    Mutluluğun özü, bizdeki tam bilgi ve ruh doğruluğudur
    Tek mantık düşünebilmekse; evet, akıllıyız.
    Mizahın sırrı şaşırtmasıdır.
    Okuyup yazanla okumayıp yazmayan arasındaki ayrılık, ölülerle diriler arasındaki ayrılık kadardır.
    Platon’u severim ama gerçeği daha çok severim.
    Ruhun güzelliği bedenin güzelliği kadar çabuk görünmez.
    Sözün en güzeli, söyleyenin doğru olarak söylediği, dinleyenin de yararlandığı sözdür.
    Sabır acıdır, fakat meyvesi tatlıdır.
    Sevmek acı çekmektir, sevmemek ölmek.Sevmek zevktir ama yalnız sevilmenin hiçbir zevki yoktur.
    Sıradan insanlar gibi konuş, bilge adamlar gibi düşün; böylelikle herkes seni anlasın.
    Sürekli yaptığımız şey neyse, biz o’yuz. O halde, mükemmellik bir eylem değil, bir alışkanlıktır.
    Sanatın amacı, varlıkların dış görünümlerini değil, onların içsel önemlerini temsil etmektedir.
    Şiir, daha felsefidir ve ciddiye alınmayı tarihten daha çok hak eder.
    Tekrar tekrar yaptığımız şeyiz biz. Dolayısıyla mükemmeliyet bir eylem değil alışkanlıktır.
    Umut, uyanık adamın rüyasıdır.
    Umut insanı uyandıran bir rüyadır.
    Yalnız erdemi bilmek yetmez, ona sahip olmak, onu yapmak da gerekir.
    Yaratılış bakımından bütün kişiler öğrenmek isteği içindedirler.
    Yetinmesini bilenler mutludur.
    Yüreklilik güçle birleşince büsbütün artar.
    Yalnızlık vahşi hayvanlara ya da Tanrıya mahsustur
    Zayıf, daima adalet ve eşitlik ister, halbuki bunlar kuvvetlinin umurunda bile değildir.
    Zaman nedir, yapısı nesıldır? Bir varlık mıdır? Varlık dışı mıdır? Boşlukla bir ilgisi var mıdır? Değişim konusunda ısrarlı mıdır? Ve başlangıcı nedir?